zaterdag 17 mei 2008

Free Gregorius!


Kan iemand vertellen wat belediging inhoud? Een Agent uitschelden voor Homo mag. Maar wie word er mee beledigd? De Agent, of de Homo? Wie bepaald dat? Je zou toch zeggen de ratio? Of zijn we de ratio uit het oog verloren in dit liberale land? Sinds deze week zit mijn hoofd vol vragen. Wat is meningsuiting, en wat is belediging?

Aanleiding is de arrestatie van Gregorius Nekschot, de cartoonist. Hij word beschuldigd van discriminatie en belediging. Ach over goede smaak valt te twisten, over vrijheid van meningsuiting niet. Niet elke cartoon van Gregorius vind ik smaakvol, ik vind ze echter niet beledigend. Dus waarom moet deze beste man vast zitten. Omdat een kleine meerderheid zich aangesproken voelt.

Ik voelde mij ook aangesproken toen bleek dat de Kroonprins van dit landje niet met een Katholieke Argentijnse mocht trouwen. Mevrouw Zorreguita moest protestants worden anders ging het feest niet door. Ben ik dan, als geboren katholiek, minder dan een protestant? Dit is pas beledigend. Na al die jaren dat we zijn voorgelicht dat we het multiculturele paradijs mag de kroonopvolger nog steeds niet trouwen met een katholiek. Gelukkig konden we lekker bakkelijen over het foute verleden van de vader van de bruid, zodat de geloofs zaak in de vergetelheid kwam. Ondertussen ben ik als geboren katholiek beledigd. Dit alles gebeurde op 2-2-2002. Kan ik nog aangifte doen?

Hans Teeuwen, ik pruim ook niet alles wat hij zegt, maar hij heeft het recht om te zeggen wat hij wilt. Of het beledigend is, dat is wat anders. Feit blijft dat hij de enige is die wat zinnigs heeft gezegt in deze discussie over vrijheid van meningsuiting. We herinneren ons nog allemaal het TV fragment van 2007, Teeuwen op bezoek bij de meiden van Halal.

Hij heeft gelijk. Gregorius Nekschot zorgt ervoor dat er discussie plaatsvind. Sterker nog, hij zwengelt de discussie aan. Als we allemaal op ons eilandje van geloof blijven staan dan betekend dit ook de einde van de vooruitgang. 'Allah of God weten het het best, daarom doe ik zoals hij zegt' is als schreeuwen uit ivoren torens. We klagen over dat Myanmar niemand toelaat en dat de staatstelevisie alleen maar gecensureerde beelden uitzend. We klagen erover dat onze sporters toch naar China gaan, ook al worden er nog steeds mensen gemarteld en doodgeschoten. Dat is een schande.

Is het niet zo dat mensen die het moeilijk hebben met zichzelf, dit uiten op andere? Misschien moeten we eens naar ons eigen landje kijken. Langzaam zaken we steeds verder terug. Bijna ga ik me afvragen of die doden, die we op 4 mei herdachten, voor niks zijn gestorven.

Geen opmerkingen: