rookverbod

Ondergetekende gaat nog een weekend genieten van de vrijheid van de sigaret. Dan is het voorbij, het roken in de kroeg. Helaas maar waar! De Antitrooklobby heeft zwaar toegeslagen met behulp van het CDA. Gelukkig zijn er dus mensen die op ons letten, zodat we ons zelf niet vergiftigen.

Schijnbaar deden de nationaal socialisten dat in Duitsland ook. Ze deden onderzoek naar roken en kwamen tot de conclusie dat dit slecht was. Ze probeerden het Duitse volk te overtuigen dat roken niet Arisch was. In openbare gelegenheden en cafes mocht niet gerookt worden. Joden, kapitalisten en ander niet Arisch tuig werd afgebeeld met een sigaret. Echte Duitsers werden afgebeeld als sportende en vooral gezond marcherende mensen.

Franco, Hitler en Mussolini rookten niet. Ook Mussert rookte niet en was net zoals Hitler geheelonthouder. Daarnaast was Hitler veganist. Hij at zelfs alleen groenten die in zijn eigen biologische tuin waren geteeld. Bij elk hoofdkwartier was zo een tuin aangelegd. Compleet met tuinman en voorproevers. Zou Ab Klink ook een eigen groentetuin hebben bij het ministerie?

Ik draaf door, roken is inderdaad slecht. Echter, wat nog slechter is de beknoppen van je eigen keuzevrijheid. Ik zie overeenkomsten met andere regimes, maar het is wel sterk overdreven om ze met elkaar te vergelijken. Of toch niet? Of spreekt hier de stem van een verstokte roker die boos is dat hij zijn hobby nu buiten moet gaan uitoefenen. Daarnaast word hij er nog eens bij aangekeken of hij net als een alleenstaande man een vakantie naar Thailand heeft geboekt. Wat volgt hierna? De Alcohol, de auto, die fiets, koffie, broodje frikadel of patatje met?

Nog een paar dagen en het is voorbij. De rokerige kroeg, de volle asbakken, de brandgaten in je jas, de simpele versiersmoes en de naar rook ruikende stapkleren. Ik zal het missen. Het lijkt wel het einde van een tijdperk. Of het is het begin van het einde, het einde van de vrije keuze?

Voor de poorten van Wenen

In 1683 trok een Ottomaans leger op richting Wenen. Dit in het kader van de grote Turkse oorlog. Het zwakke Oostenrijkse leger stond tegenover een overmacht van goed geoefende Ottomaanse troepen. Het was een kwestie van weken of Wenen zou vallen. Daarmee was de weg vrij voor het Ottomaanse rijk om diep in Europa door te stoten. Dit door de strategische ligging van Wenen.

Het beleg duurde van Juli tot en met begin September. Op 11 september viel de een na laatste muur van Wenen. Het zou nu niet lang meer duren of Ottomaanse troepen zouden door de laatste muur doorbreken. In de ochtend van 12 september verscheen er echter hulp voor de belegerde troepen.

In die vroege ochtenduren verscheen er een gecombineerd Pools-Duits-Oostenrijks leger onder leiding van de Poolse koning Jan Sobieski. Dit leger versloeg het Ottomaanse leger en zorgde ervoor dat ze zich terugtrokken op Belgrado. Voor de poorten van Wenen werd Europa gered van Ottomaanse overheersing. Hierna kromp ook de macht van het Ottomaanse rijk.

Vandaag speelde Turkije tegen Duitsland. De inzet was een plaats in de finale van Euro 2008, het Europese voetbalkampioenschap. Deze finale wordt in Wenen gespeeld. Met het verhaal in het achterhoofd is het duidelijk dat Turkije geen schijn van kans heeft. Zeker als men weet dat de voorhoede wordt gevormd door twee in Polen geboren spelers. Of zinnen de Turken op wraak?

De Turken streden hard en even leek het erop dat ze na goed 320 jaar alsnog Wenen zouden bereiken. Echter, voetbal is een spel waar tweeëntwintig spelers op het veld staan, en uiteindelijk winnen de Duitsers.

Genocide dreigt....

In ons kleine kikkerlandje wordt massaal geëxecuteerd, gedeporteerd en vernietigd.
Hopelijk zal de Nederlandse regering deze genocide niet ontkennen.

Hier schokkende beelden;

http://www.youtube.com/watch?v=Y1-gudCGNDc

Hiva Oa

Ergens in de stille Oceaan

Waar de zee oneindig lijkt

Liggen eilanden

Gebouwd als een godshuis

Je hoort slechts golven geruis

Hivo Oa

is een van die pukkels

Wat nu Napels zien!

Men kan hier beter heengaan

Dan naar die Italiaanse waan

Want hier is het te vinden

Eeuwige rust op een heuvel

de Dood als idelle

gekleurd door Gauguin

Begeleid door de stem van Brel

Een tijdje terug, zo rond Carnaval

Ze staan in de keukenkast, ongeveer tien jaar oud. Ze zijn wat doffer geworden. Een van de emblemen van een Limburgs biermerk is wat vervaagd. Maar ze zijn er nog wel. Ik zag ze vanochtend staan toen het kastje openging. Nooit vallen ze op, of ik moet ze nodig hebben. Maar vanochtend had ik ze niet nodig. Toch vielen ze me op. Toeval, zo op de vooravond van Vasteloavond? (wij in Limburg noemen carnaval zo, bij ons word er namelijk Rijnlands carnaval gevierd, zonder Andre van Duin en Joling. Maar dit ter zijde) Toen heb ik ze bemachtigd. Ik had er een van leeggedronken en uit de ander had mijn vader zijn dorst gelest op de Boètegewoeëne Boètezitting in 1998. Daarna had ik ze in me jas gestopt om ze er thuis weer uit te halen. Iedereen kent dat wel na een avondje stappen. Ik ken zelfs mensen die in hun studententijd eigenlijk alleen maar ‘vergeten’ glazen hadden.

Die Vasteloavend was bijzonder. Hoewel ik maar een ochtend ben opgegaan in het feestgedruis daar in de zoepkoel.Ik ging samen met mijn vader. Vroeger hadden we het vaker samen gevierd. Hoewel, ik rende wat rond in een cowboypak, een Zorro pak, soldaat en volgens mij ben ik ook nog huzaar geweest. Terwijl hij en mijn moeder tijdens zittingen stond te keuvelen met vrienden. Als ik terugwas bij de borreltafel dronk ik stiekem de bodempjes bier leeg die de volwassen hadden laten staan. Om daarna weer, iets minder recht, te gaan rondrennen door de zaal.

Mijn ouders vierden hun hele leven al Vasteloavend. Langzaam werd het minder. Er was geen tijd en ze werden ouder. Veel vrienden ging op wintersport. Optochten kijken vonden nog wel leuk, maar dan op de bank voor de TV. Die ochtend in de zoepkoel was de laatste keer dat mijn vader Vasteloavend vierde. Zoals dat jaar alles voor de laatste keer was. Misschien voelde hij het wel aan. Nog een keer de muziek, de gezelligheid, de samenhorigheid. Was dat de reden waarom hij meewilde?

Weinig weet ik er meer van die ochtend. Vaag herinner ik me Beppie Kraft, maar ja wanneer was die er niet? Het enige wat ik nog voor tastbaars heb zijn foto’s en twee Fluiten in de keukenkast. Vanochtend kwam er wederom een melodie in mijn hoofd. Geen Coldplay, geen U2, geen Wombats..........

Vasteloavend, vasteloavend, sjiengelesjiengesjiengelesjiengeleboem ... Vasteloavend, vasteloavend, det is Venloos roem, Vasteloavend, vasteloavend, dreej daag aan ein stök, En weej houwe op die kis, umdet ut vasteloavend is, sjiengelesjiengesjiengelesjiengeleboem

Sportlife; Des Keizers baard

Vandaag speelt Oranje zijn derde wedstrijd op het Europese kampioenschap voetbal. Tegen alle verwachtingen in heeft het Nederlandse elftal de poule des doods makkelijk overleefd. De derde wedstrijd is voor spek en bonen, tenminste, voor de Nederlanders. De tegenstander, Roemenie heeft nog alle kans zich te kwalificeren. Frankrijk en Italië zijn bang dat Nederland haar sportieve plicht niet doet.

De derde wedstrijd op een toernooi kan alles hebben. Duels kunnen op het scherps des snede worden gespeeld. Uitschakeling kan dreigen voor beide teams. De derde wedstrijd kan ook een wedstrijd zijn om des keizers baard. Er staat niks meer op het spel, slechts de eer. Zoals gezegd kan de derde wedstrijd ook een draak van een wedstrijd opleveren. Een team is al geplaatst, de andere kan zich plaatsen. Hierbij kan er een mooie deal worden gemaakt. Een passend voorbeeld hiervan de wedstrijd Duitsland - Oostenrijk tijdens het WK van 1982. Duitsland had genoeg aan een 1-0 overwinning, Oostenrijk was al door. Wat gebeurde er. Juist, Duitsland scoorde de 1 – 0 en daarna werd de bal rondgespeeld zonder dat er überhaupt een poging werd gedaan om te scoren. Algerije werd het kind van de rekening.
Ook het gelijkspel van Nederland – Ierland op het WK van 1990 is hier een voorbeeld van. Egypte werd hierdoor uitgeschakeld.

Moeten deze landen hiervoor bang zijn? Waarschijnlijk wel. De kans bestaat dat het Nederlandse elftal niet voluit gaat, terwijl het Roemeense elftal dit juist wel doet. Exit dreigt dus voor de finalisten van het afgelopen wereldkampioenschap. Daarnaast zal Oranje verlost zijn van twee zware tegenstanders in de rest van het toernooi. Tja, wat is wijsheid?

Echter, Nederland heeft wat rekeningen te vereffenen. Allereerst heeft men van Roemenie verloren in de kwalificatie reeks. Een sportieve wraak lijkt me op zijn plaats. Daarnaast moet men niet vergeten dat Tsjechië B op het vorige EK Duitsland versloeg en zo ervoor zorg droeg dat het Nederlandse Elftal kon doorstoten naar halve finales.

Maar de allerbelangrijkste reden is die toch wel van eer! Als men Europees kampioen wil worden dan moeten alle wedstrijden gewonnen worden, toch? Alleen daarom moet Nederland vanavond winnen van Roemenie. De sportieve eer van het vaderland staat op het spel! Maar pas op voor gele en rode kaarten! In ieder geval zal niet het Nederlandse volk Oranje steunen, ook Frankrijk en Italie zullen ons steunen. Dat is toch een mooie gedachte voor Europa gezien het nee van Ierland.

Allez les Orange!

Forza Hollanda!

van A naar Beter

Niets is zo gevaarlijk om over frustraties te schrijven of te spreken. De kans bestaat dat je doordraait in je verhaal.
Je laat in een keer je hart spreken, of het oergedeelte van je hersenen. Tenminste, dat denkt mijn nederig persoontje. Maar soms is het prettig om het van je af te schrijven, of te schreeuwen, of te faxen. Het hangt er natuurlijk af welk communicatie type je prefereert. Wat frustreert mij dan?

Iedereen zal de reclames van Rijkswaterstaat wel gezien hebben op de tv. Twee veldrijders die vallen en dan het hele peloton ophouden als ze staan te bakkeleien over wiens schuld het is. Twee zwemmers die op het zelfde startblok staan en daarna de hele wedstrijd in elkaar verstrengeld proberen de wedstrijd uit te zwemmen. Aan het einde van deze spotjes volgt de opmerking; "het lijkt misschien raar, maar we doen dit dagelijks op de snelweg “. Het gaat dus om de plaats op de weg. Het niet afstandhouden, niet op snelheid invoegen en door langzaam rijden doet het verkeer ophouden. Volgens Rijkswaterstaat zijn dit de oorzaken van alle files. Dit soort taferelen doen zich alleen voor in de auto, niet in het dagelijks leven. Doe die oogkleppen eens af, dit gebeurt wel!

Zouden deze mensen ooit wel eens door een winkelstraat hebben gelopen. Mensen stoppen abrupt als men een interessante etalage zien terwijl jij op geruime stapsnelheid achter ze loopt, maar ze toch niet kan ontwijken. Of ze zwenken opeens uit en botsen keihard tegen je aan omdat jij op hogere stapsnelheid wilt inhalen. Mensen blokkeren de roltrap richting perron door met zijn tweeën naast elkaar op de trede te staan en zo ervoor zorgen dat jij je trein net niet haalt. En dan zijn er de mensen die hard achter je aan blijven lopen zonder dat je ze inhalen. Je gaat dan vanzelf harder lopen alsof Jack de Ripper in hoogste persoon je achtervolgt

Hoe komt dit? Letten mensen niet op? Doen ze maar wat? Of loop ik sneller dan de gemiddelde mens? Als dit laatste klopt heb ik een carrière in de atletiek mooi verkloot. Maar wat frustreert mij nu het meest. De spotjes of de manier hoe mensen zich überhaupt door het straatbeeld bewegen?

Het is duidelijk, ik ben gefrustreerd ergens over. Maar ik weet niet waarover precies. En als er een ding frustrerend is, is dit het wel. Weten dat de klok er hangt, maar je bent hard op zoek naar de klepel. Het is in ieder geval een rare wereld.

D-Day

De Langste dag

De Langste dag
voor zij die vielen
Op Omaha, Gold
Juno, utah en Sword
Voor hun wil ik knielen

Uit de Franse hemel
Vielen duizend jongensdromen
In Vierville
en Sainte-Mère-Église
Werden die bruut ontnomen

Aan de kazamatten kust
Begon de langste dag
uit de zee,
en uit de lucht
ze brachten licht
in de donkere nacht



Glorie en Dood

Lopend langs de Normandische kust
Pak in wat zand in mijn hand
En laat het langs mijn vingers glijden
Glorie en Dood zo dichtbij
Hier aan dat Franse strand

Absurditeiten IV; de Zwoegende Zwoeger

De Zwoegende zwoeger

In regen en wind
Stond de zwoeger te graven
Nieuwe palen moesten erin
Hier moesten Haagse wandelaars heersen
Auto’s kregen niet hun zin

Het duurde even
Maar toen stonden ze er
Gemaakt van het modernste staal
Wonderen van techniek
Automatisch gingen ze omlaag

Twee maanden later
Stond de zwoeger weer te graven
Ze moesten eruit
Zijn zwoegen was voor niks geweest
Het was niet zijn besluit

Het waren Amsterdammertjes
Met ooievaars erop
Een ambtenaar had dat besloten
Na een Borrel in de hoofdstad
Had hij van de Amsterdamse paaltjes genoten

Om niet te vergeten

Een tekst die mij bijblijft, voor altijd!

Meneer Alzheimer

Muziek
Ton Scherpenzeel
Tekst
Youp van 't Hek

Meneer Alzheimer, ik wil even met u praten

Met mij gaat het nog goed, ik ben niet oud

In mijn gelei hierboven zitten nog geen gaten

Maar op een dag, en dat laat mij niet koud

Ben ik dit lied allang vergeten

Dan weet ik niet wat ik vanavond zong

Maar nu wil ik daar niets van weten

Want nu ben ik nog goed... en bij... en jong
Genoeg om even iets aan u te vragen

Mijn probleem is echt niet al te groot

Het gaat over mijn laatste dagen

Als u toeslaat, zo vlak voor mijn dood

Wilt U een beetje, een beetje selecteren

Zodat ik de mooie dingen wel onthou

Dus als ik in mijn stoel zit weg te teren

Dat ik nog even mag denken aan mijn vrouw

Met wie ik zoveel jaren heb gevreeën

Met wie ik zoveel uren heb gewoond

Dat ik nog een beetje weet hoe we het deden

Omdat mijn eigen lijf mij dat dan nooit meer toont

Ach, ik wil best mijn hele boel vergeten

Ik weet zo al twaalf vrouwen op een rij

Van zeker drie zou ik de naam al niet meer weten

En de rest verzuipt ook in de grijze brij

Er is meer dan genoeg om mee te nemen
Pak m'n angsten, mijn wanhoop en verdriet
Pak ze, ik zal ze echt nooit claimen
Maar al het mooie, neem dat niet
Pak mijn geld, mijn leugens en mijn ruzies
En mijn iets te vaak verongelijkte toon
Maar laat aan mij een paar illusies
En de liefde voor mijn dochters en mijn zoon

En één ding mag u zeker pakken

Daarvoor ben ik nou eenmaal veel te laf

Misschien hoor ik daarom bij de slappe zakken

Maar ik smeek u: neem mij mijn doodsangst af

Zodat ik mooi en stil de wereld kan verlaten

Met een knipoog naar de mijnen, zonder angst

Meneer Alzheimer, valt daarover te praten?

Want voor doodgaan ben ik levenslang het bangst

Dus dat ik mooi en stil de wereld kan verlaten

Met een knipoog naar de mijnen, zonder angst

Meneer Alzheimer, valt daarover te praten?

Want voor doodgaan ben ik levenslang het bangst

Tales from the Alzheimer Cafe

Gisteren bezocht ik een Alzheimer Cafe, en nu vraag ik me af of ik wel betaald heb.

In ieder geval waren er een paar goede teksten die inspireerden. Dankzij Youp en Ronald Reagan kwam ik op de tekst hieronder;

Bos en Balkenende zitten in een verpleeghuis.

Zegt Jan-Peter tegen Wouter. Ik ben Jan-Peter, de premier van Nederland.

Zegt Wouter; Nee Joh, je bent Harry Potter.

Zegt Jan Peter tegen Wouter; en wie ben jij dan?

Zegt Wouter; Ik, ik ben Sinterklaas, zie je dat niet?

Laat de heren bewindslieden eens praten over hoe men omgaat met mensen die Alzheimer hebben. En dan in combinatie met de partners en kinderen die achterblijven.

Dat is pas Fatsoen!

Dood spoor

De reigers zaten er weer, zoals altijd. Morgen zouden ze er weer zitten. Dan zou hij ze niet meer kunnen zien. Waarom zitten er Reigers in plaats van ooievaars net voordat je Den Haag komt binnen rijden, toch raar. Dat hij daar niet eerder over had nagedacht. Maar zijn geest was helderder vandaag. Helderdere dan anders. Wat zo een klein streepje poeder kon doen.

Machinist van de trein,
Snoepte van wat witgoed
Cees Jansz is bijna klaar,
Nooit meer haastige spoed

Mariahoeve, wat een naar en eenzaam station. Ideaal voor forenzen. Wat was alles toch veranderd. Vroeger waren mensen toch netter voor elkaar. Nu wacht men niet meer netjes tot iemand is uitgestapt. Ze duwen zich zelf naar binnen. En ze hebben geen geduld meer. De mens is net zoals het spoor verrot. Hard nodig aan vervanging. Dat gingen ze met hem ook doen. Pensioen heet dat dan.

Nog enkele haltes,
Van Mariahoeve
Cees Jansz is bijna klaar,
Nooit van het leven mogen proeven

Dit is het dan, nog twee haltes en Cees was klaar. Was dit het dan, Is er nooit iets meer geweest? Tuurlijk, vroeg zat hij vol ideeën. Maar hij heeft ze nooit uitgevoerd. Was hij te bang, of te laf, of gewoon lui? Ooit bij het spoor begonnen en altijd blijven hangen. Dromen waren er zat; muzikant, schrijver, dichter, weldoener of piloot. Maar niets van dit alles. Rondjes om de kerk in plaats van vluchten naar Tahiti.

Problemen in het verschiet,
Licht op rood
Cees Jansz moet wachten,
Het spoor dood

Vertraging, op zijn laatste rit. De trein moet wachten bij Laan van NOI. Ze zullen wel weer klagen in de coupes. Ze moesten eens weten. Dadelijk kan hij in een keer doorrijden. Zijn laatste rit. Dan was het klaar, gedaan met Cees Jansz de machinist. Wie ging hem missen. Zijn collega’s? De reizigers? Na een week waren ze hem vergeten. Zo vergat hij ook zo snel al die gekken die voor de trein sprongen. Hopelijk springt er dadelijk geen voor. Dan was er geen glorieus einde. Dat laatste mocht hem toch wel gegund worden.

Laatste station,
Eindhalte in zicht
Cees Jansz heeft het niet meer,
Wacht op dat licht.

Het sein was groen. Nog een keer optrekken als machinist. Het einde was eindelijk in zicht. Het witte goed maakte hem machtig, voor een keer. Hij was degene die alles in controle had. Wederom een rood licht. Hij negeerde het. Niemand kon hem nu meer stoppen. Den Haag Centraal kwam er aan. Het kon het perron al zien. De centrale riep iets, maar hij hoorde het niet. De dodemansknop negerend reed Cees Jansz door. Een gedachte bleef door zijn hoofd suizen. Dit vergeten ze niet………

Koning van de trein,
Snoepte van witte sneeuw
Cees Jansz is klaar
Wat bleef is een schreeuw

Met dank aan de Grateful Dead.