Sportlife; De Champions league finale van 2014

Vannacht had ik een waanzinnige droom. Ik zag de Champions league finale van 2014. Als eerste kwam Real Madrid gekleed in hun witte outfit de catacomben uitlopen. Het machtigste team van de wereld wilde voor de derde keer op rij de cup winnen. Daarna kwam mijn team. Gehuld in zwarte broeken en kousen, geheel in gele shirts, met op de rechterborst een zwarte ster. Beide teams gingen klaar staan voor de Champions league hymne. De mannen waren klaar voor de strijd.

Nadat de hymne was weggewaaid hoorde je het opzwellende geluid van een harmonie. Dit mocht niet van de UEFA en zou de club in het zwart geel vast een boete opleveren. Maar dat maakte niet uit. De meegereisde fans van de geel zwarte haakte in op de melodie en zongen voluit;

Waar in ’t bronsgroen eikenhout, ’t nachtegaaltje zingt.
Over 't malse korenveld, ’t lied des leeuw'riks klinkt.
Waar de hoorn des herders schalt, langs der beekjes boord.
Daar is mijn vaderland, Limburgs dierbaar oord.
Daar is mijn vaderland, Limburgs dierbaar oord.

Toen herkende ik de tekst en de symbolen Op het scorebord zag ik de naam van de club die in het geel zwart was gehuld. Een naam uit het verre verleden. Een pioniers naam. Het affiche van de finale heette Real Madrid versus Fortuna Limburg. Het geel zwart waren de kleuren van Roda, de ster was van Maastricht, en de naam was Fortuna, van Sittard, en van Geleen.

De mannen stonden opgesteld in het veld. De camera zoemde in op de coach. Ik herkende Mark van Bommel en Boudewijn Zenden. Niet gekleed als voetballers. Ze leken wel trainer. De scheidsrechter floot voor het begin van de wedstrijd. Tegelijkertijd ging mijn wekker. Ik schrok wakker. Meteen had ik dat gelukzalige gevoel van een mooi moment. Was dit toekomstmuziek, of de realiteit? Had ik een visioen gehad?

Ik wist het niet. Sommige mensen zouden deze droom betitelen als een nachtmerrie, of sterker nog, als een zonde. Oedipus in een verstrekkende graad. Clubs uit Limburg die fuseren. Dat is als vloeken in de kerk. Dat kan en mag niet. Maar toch? Een grote top club een de laars van Limburg. Met VVV-Venlo als satelliet club waar talent wordt gestald. Droom ik nog? Of word dit binnenkort realiteit. FC Limburg, ik hoop het. Hoewel ik nu zal worden vervloekt door een aantal provinciegenoten. Vervloek me maar. Sommige dingen moeten nu eenmaal.

Maar ik ken de realiteit. MVV, Fortuna en Roda JC zijn niet meer de top in Nederland. Die tijden van welleer zijn voorbij. We moeten verder kijken en dromen. Fuseer of sterf word de komende jaren het item in Limburg. En als we dan fuseren, noem het dan niet FC Limburg. Maar Fortuna Limburg, naar die grote club uit het verleden, Fortuna ’54. Hul je in het geel zwart van de mijnwerkers, en laat de Ster op de rechterborst stralen. AJAX, PSV, Feyenoord en de rest gewaarschuwd zijn. Meestal komen mijn dromen uit.

Ik keek op me klok. Het was vijf voor half zeven. Bijna de hoogste tijd om op te staan. Ik draai me nog eenmaal om en sluit de ogen. Hopende dat ik nog verder kan dromen. Hopelijk gaat mijn wekker niet af voordat ik de uitslag van de finale weet.