Kop of Munt?

Net nam ik de trein vanuit leiden richting het Haagse. De trein was druk en ik was dus verplicht in een vierzitter plaats te nemen. Tegenover zat een vrouw van een jaar of 40 a 50 uit het raam te staren. Luisterend naar mijn iPod droomde ik langzaam weg in mijn eigen wereld.

Ergens halverwege de treinreis begon de vrouw te graaien in haar handtas. Dat doen wel meerdere vrouwen. Het is juist een slecht teken als een vrouw dat niet doet, maar dit terzijde. Ze haalde een envelop eruit en scheurde het in drie kleinere stukjes. Op elke stukje zette ze een Romeinse letter. Ik kon net niet lezen wat het was. Daarna vouwde ze de stukjes in elkaar zodat niet zichtbaar was welk cijfer erop stond.

Mijn belangstelling was gewekt. Naar dit soort dingen moet je kijken, of je wilt of niet. Net zoals je beter gaat luisteren als mensen in je omgeving zachter gaan praten of fluisteren. Ik zag de stukjes papier in de hand van de vrouw. Wat nu?, dacht ik. Gaat ze soms naar haar kinderen en laat ze hun dan kiezen wat ze gaan doen, of wat ze krijgen voor kado? Of zijn het een soort talismannen? Op dat moment vouwde ze haar hand dicht en schudde deze flink zodat de stukje papier flink door elkaar lagen.

Toen wende ze zich richting mij en zei;’ kies er een uit.’ Ik stamelde nog; ‘en dan?’. De vrouw keek mij aan en zei; ‘je hoeft er maar een te kiezen, verder niets’ Ik koos er een uit en gaf het aan haar. Ze vouwde het open en begon te glimlachen. Ze bedankte me en bleef zitten en staarde de rest van de reis weer uit het raam. Bij het uitstappen groette ze niet en verdween in de chaos van het station. Al die tijd had ze een glimlach op haar gezicht staan.

Nu nog steeds vraag ik mezelf af wat ik nu gekozen heb. Heb ik een steen verlegd in een andermans rivier? Ieder mens is toch de regisseur van zijn eigen leven? Of maakt deze vrouw haar keuzes altijd zo? Ze vraagt aan vreemden om voor haar te kiezen, zodat ze nooit verantwoording hoeft af te leggen aan haar zelf. Ze kan het altijd afschuiven op die vreemde man in de trein.