Het is gedaan, geen derde medaille voor Pieter. Helaas maar het is niet anders. We nemen afscheid van een Brabants fenomeen. VDH maakte veel los in Nederland, zo ook bij ondergetekende.Vier jaar geleden zwom VDH naar de Olympische titel. Tegelijkertijd besloot mijn vriendin te laten zien dat zij ook haar kon knippen. Zij knipte en ik keek naar de race. Toen VDH dreigde te winnen wees ik haar op de race. Dit had ik beter niet kunnen doen. In ieder geval hebben we beide genoten van de beelden.
Later gingen we samen de stad in. Diezelfde dag vierde ik mijn verjaardag en het bezoek zou later op die dag arriveren. Slenterend door de stad begon mijn eega opeens te lachen. Toen ik vroeg waarover zei ze dat ze een binnenpretje had. Doorvragen had geen zin, vrouwen zijn soms ondoorgrondelijk. Toen we echter thuis kwamen, kwam de aap uit de mouw. Er was iets misgegaan bij het knippen. Ze was afgeleid door Pieter en had misgeknipt.
Met dat mislukte kapsel was ik dus door de stad gelopen. Iedereen had kunnen zien hoe goed mijn vriendin kon knippen. Zij zag het terwijl ze achter me liep in de stad. Pieter haalde goud en ik liep voor lul. Daarna heeft mijn vriendin me nooit meer geknipt. Gelukkig kwam er op mijn verjaardag iemand die kon knippen. Terwijl de gasten binnendruppelden werd ik geknipt. Iedereen zat er gniffelend naar te kijken.
Vanochtend hield de carrière van Pieter op te bestaan. Mijn vriendin vroeg opeens of ze me nu weer mocht knippen. Van den Hoogenband was immers gestopt. Dus kon ze niet meer worden afgeleid. Ik zei resoluut nee. Dit zou anders de herinnering van de gouden Pieter minder mooi maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten