Het is zomer in Nederland. Dat wil zeggen, het regent eens niet en het is warmer dan 18 graden. In ieder geval goed strandweer, dus was het gisteren op naar Scheveningen. Even lekker in een strandtent genieten van het zomerse weer. Althans....Wij waren niet de enige met die gedachte. Nu was dat wel te verwachten. Maar er waren geen files. Er waren zelfs plaatsen zat. Het viel dus mee. Ook hadden we snel een tafeltje. Alles liep eigenlijk te gesmeerd. Na een paar minuten kwamen we erachter waarom er nog niemand zat aan dat tafeltje. Naast ons zat een jong Duits echtpaar met een kind, een zesjarig ADHDtje, genaamd Karl.
Suikers zijn niet goed voor kinderen. Ik had dit al eerder gezien. Geef ze vooral Cola en verwacht dan dat ze stil en netjes blijven zitten. Karl bleef dus niet zitten en rende steeds weg. Als hij terugkwam steeds aandacht vragen aan zijn vader die bier zat weg te werken alsof zijn leven er van af hing. Nog geen minuut aandacht gaf hij de kleine Karl in de drie uur dat we naast hun zaten. Totdat Karl een ander kind sloeg. Ik heb de reden niet kunnen waarnemen. Toen pas gaf Karl's vader enige blijk van interesse. Hij schold het kind dusdanig verrot zodat het de rest van de tijd rustig op zijn stoel bleef zitten, terug gekropen in zijn schulp. Ik heb die dag heel wat nieuwe Duitse scheldwoorden geleerd. En ik wist er al veel.
Het gaf me een Unheimisch gevoel. Mijn gedachten zwenkten richting die andere plek in Scheveningen waar net een belangrijke gast was aangekomen. Hoe zou zijn jeugd geweest zijn? Was zijn jeugd de oorzaak van het hele mediagebeuren wat nu plaatsvond. Had hij ook nooit aandacht gehad van zijn vader. Of waren zijn gedachten besmeurd met het kwaad zoals Karl's lichaam met suikers was gevuld. Wist hij soms niet beter dankzij zijn opvoeding.
Ooit las ik een boek waarin een arts oudere mannen van precies 65 jaar liet doodgaan. Hij probeerde daarmee de geschiedenis te herhalen. Ligt alles besloten in opvoeding? Of heb je zelf een vrije keuze. Of zijn we als Engelen voorgeprogrameerd om je doel te volgen waarvoor je ben geboren. Ik hoop het voor Karl dat we een vrije keuze hebben. Toen we weggingen zat hij nog steeds in zijn schulp. Karl's vader besloot om nog maar een biertje te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten