Denkend aan Venlo
Zie ik Zeezicht
Hotel aan golven van gras
Het Wilhelmina park genaamd
Maar de zee is verdwenen
verzwolgen door beton en glas
Zeezicht is niet meer
net als het venlo
van mijn herinneringen
Ik wou dat de heimwee ooit genas
Denkend aan Venlo
Zie ik zeezicht
Hotel in het midden van de stad
Waar geen zee ooit lag
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Tsja en zo zoek je op Zeezicht omdat je niets beters te doen hebt op een koude februari en wel eens wil weten of er nog iets te vinden is over het hotel waar je ooit eens werkte en... voila: iemand anders blijkt eenzelfde soort van nostalgisch gevoel te hebben gehad kort geleden. Grappig toeval. Mooi gedicht! Gr. Bob
Een reactie posten