Die Vasteloavend was bijzonder. Hoewel ik maar een ochtend ben opgegaan in het feestgedruis daar in de zoepkoel.Ik ging samen met mijn vader. Vroeger hadden we het vaker samen gevierd. Hoewel, ik rende wat rond in een cowboypak, een Zorro pak, soldaat en volgens mij ben ik ook nog huzaar geweest. Terwijl hij en mijn moeder tijdens zittingen stond te keuvelen met vrienden. Als ik terugwas bij de borreltafel dronk ik stiekem de bodempjes bier leeg die de volwassen hadden laten staan. Om daarna weer, iets minder recht, te gaan rondrennen door de zaal.
Mijn ouders vierden hun hele leven al Vasteloavend. Langzaam werd het minder. Er was geen tijd en ze werden ouder. Veel vrienden ging op wintersport. Optochten kijken vonden nog wel leuk, maar dan op de bank voor de TV. Die ochtend in de zoepkoel was de laatste keer dat mijn vader Vasteloavend vierde. Zoals dat jaar alles voor de laatste keer was. Misschien voelde hij het wel aan. Nog een keer de muziek, de gezelligheid, de samenhorigheid. Was dat de reden waarom hij meewilde?
Weinig weet ik er meer van die ochtend. Vaag herinner ik me Beppie Kraft, maar ja wanneer was die er niet? Het enige wat ik nog voor tastbaars heb zijn foto’s en twee Fluiten in de keukenkast. Vanochtend kwam er wederom een melodie in mijn hoofd. Geen Coldplay, geen U2, geen Wombats..........
Vasteloavend, vasteloavend, sjiengelesjiengesjiengelesjiengeleboem ... Vasteloavend, vasteloavend, det is Venloos roem, Vasteloavend, vasteloavend, dreej daag aan ein stök, En weej houwe op die kis, umdet ut vasteloavend is, sjiengelesjiengesjiengelesjiengeleboem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten